Deze zomer hebben we met het gezin een fantastische reis gemaakt door Sri Lanka. Wanneer ik door andere landen reis dan ben ik naast de mensen, de cultuur, het eten en de natuur ook altijd geïnteresseerd in de religie van een land. Specifieker ben ik heel benieuwd naar hoe mensen uiting geven aan hun religie. In een kerk, tempel of moskee ga ik het liefst in een hoekje zitten om te kijken wat mensen daar aan het doen zijn.

 

In Boeddhistische landen vind ik offeren een heel mooi ritueel om naar te kijken. Ik heb inmiddels talloze verschillende offerrituelen gezien. In Sri Lanka worden er bijvoorbeeld veel bloemen geofferd. Verschillende soorten bloemen worden op diverse plekken bij Boeddhabeelden of altaartjes neergelegd.

 

Offeren is wellicht een wat ouderwets thema. En wellicht roept het nare associaties op ten aanzien van het offeren van dieren en mensen. En toch…… Offeren is het aanbieden van een “geschenk”. Meestal aan een “hogere macht”. Vaak wordt er iets geofferd uit dankbaarheid of om er iets voor terug te krijgen (vergeving of hulp).*

 

Binnen Guide to Lead helpen wij sterk ontwikkelende bedrijven om van hun groei een succes te maken. In deze bedrijven komen we mensen tegen die op allerlei manieren offers brengen om hun bedrijf te laten groeien. Ik ontmoet mensen die al hun tijd en geld in hun bedrijf steken om die ene innovatie tot een succes te maken. Mensen die in de avonden en weekenden doorwerken om hun droom te realiseren. Waarbij ze soms ook geconfronteerd worden met de keerzijde hiervan, variërend van het missen van de verjaardag van één van de kinderen tot soms zelfs fysieke klachten. Pas achteraf weet je of het allemaal “het offer” waard is geweest.

 

De afgelopen weken zijn vele sporters op de televisie voorbij gekomen tijdens de olympische spelen. Sommigen zagen hun grote droom werkelijkheid worden en weer anderen zagen hun droom in duigen vallen (denk bijvoorbeeld aan Daphne Schippers). Het waren allemaal sporters (de winnaars en de verliezers) die enorme offers hadden gebracht om op het hoogste niveau hun sport te kunnen uitoefenen. Ik moet daarbij denken aan de judo-er Henk Grol die jarenlang zijn sport heeft beoefend met pijn in zijn lijf.

 

Henk Grol heeft alles geofferd voor die ene gouden medaille. Wanneer die medaille dan niet wordt behaald, is alles dan voor niets geweest? Was het verloren tijd? Dat geloof ik niet. Ik kijk er vanuit het onderstaande perspectief als volgt naar:

 

“De tijd keert nooit terug, het is het kostbaarste goed waarover wij beschikken en daarom verontrust het ons, telkens als we terugzien naar het verleden, de gedachte dat we onze tijd verloren lieten gaan. Verloren tijd- dat is de tijd waarin we niet als mens leefden, geen ervaring opdeden, niet leerden, werkten genoten of leden. Verloren tijd is tijd zonder inhoud, lege tijd.”

 

Ditrich Bonhoeffer

Verzet en overgave

 

Het beoogde resultaat is wellicht niet behaald. Maar er is zo’n schat aan ervaring opgedaan. Er is zo veel geleerd dat het me te ver gaat om het verloren tijd te noemen.

 

Daarnaast zie ik ook dat succes en groei binnen bedrijven gepaard gaan met het brengen van offers. Bijvoorbeeld dat een bedrijf moet verhuizen om meer ruimte te hebben om te groeien. Dat je als bedrijf afscheid moet nemen van het pand waar het allemaal is begonnen. En soms ook persoonlijker. Dat een leidinggevende van een klein team in een kleine organisatie prima op zijn plek zat, maar als leidinggevende van een groot team in een grotere organisatie niet tot zijn recht komt. Terwijl deze persoon wel aan de wieg heeft gestaan van het succes en de groei van het bedrijf. Dat mensen met weemoed praten over dat je als directeur van het bedrijf op vrijdagmiddag loempia’s, haring of kibbeling ging halen voor de 15 medewerkers van het bedrijf. En dat deze traditie, nu er 150 medewerkers zijn, verloren is gegaan. Mensen missen dat moment van samen, het persoonlijke contact en het samen sparren over problemen en de oplossingen daarvoor. Ook dat zijn offers……….

 

Het thema offeren helpt mij ook altijd om te kijken naar de samenwerking in een team of een organisatie. De bereidheid om offers te brengen ten behoeve van het grotere geheel zegt in mijn ogen ook iets over de kwaliteit van de samenwerking. Als niemand zijn vinger opsteekt om een rol of een verantwoordelijkheid op te pakken dan is dat vaak een signaal dat er iets speelt. Als er in een team echt sprake is van een gedeelde verantwoordelijkheid (Vroemen, 2009) dan zijn mensen bereid om een offer te brengen door iets op te pakken.

 

De andere kant is wat mij betreft ook waar. In een gezonde samenwerking wordt er ook gewaakt dat mensen zichzelf niet opofferen. Dat er geen beroep gedaan wordt op mensen dat per definitie ten koste gaat van deze persoon. Ik maak met enige regelmaat mee dat er een uitzonderlijk groot beroep gedaan wordt op mensen zonder dat ze hierbij de steun vanuit het team of de organisatie krijgen die daarbij hoort. Bij gezond samenwerken hoort in mijn ogen ook het steunen de mensen van wie offers gevraagd worden. Zeker in het geval van groei en innovatie in organisaties worden er uitzonderlijke offers van mensen gevraagd. Daarom vind ik het heel belangrijk dat mensen elkaar hierbij daadwerkelijk steunen.

 

Tot slot zit er voor mij nog een laatste dimensie aan het thema offeren. Offeren wordt vaak gezien als een “investering”. Ik offer iets op en ik word tenminste met gelijke munt terugbetaald. Al die mensen die in een tempel een offer brengen hopen daar “iets” voor terug te krijgen. En mensen die een offer brengen binnen organisaties hebben daar vaak op de een of andere manier een motief voor. Echter, ik heb teams en organisaties enorm zien groeien als iemand, vaak schijnbaar onopgemerkt en in alle bescheidenheid, een offer bracht zonder daar iets voor terug te verwachten.

 

* Bron: Wikipedia

 

Krijg GRATIS het e-book ‘Stoeien met groeien: 4 groeistuipen de baas’.

Voornaam *

E-mailadres *

Jouw gegevens worden alleen door Guide to Lead gebruikt en niet aan derden verstrekt